Para, modern dünyanın en yanlış anlaşılan kavramlarından biridir.
Kimileri için kirli, kimileri için yozlaştırıcı, kimileri içinse tüm dertlerin kaynağıdır.
Oysa Aile Dizimleri perspektifinde para:
Hayata hizmet eden bir enerjidir.
Yaşam yolculuğunda ilerlememizi sağlayan güçtür.
Para Neden “Kötü” Görünür?
Çocukluktan beri:
- “Parayla mutluluk olmaz.”
- “Para adamı bozar.”
- “Zenginler kötüdür.”
gibi cümlelere maruz kalırız.
Gazetelerde: “Parayla gücünü kötüye kullandı…”
Aile sohbetlerinde: “Parası var diye kibirlendi…”
Böylece, paraya bir kişilik veririz:
Sanki kötü bir karaktermiş gibi.
Ama gerçek şu:
Para nötrdür.
Onu iyi ya da kötü yapan bizim duruşumuzdur.
Paranın Arka Planındaki Sistemik Gerçek
İlk çağlarda insanlar takas yapıyordu:
Bir tavuk → kaç somun ekmek eder?
Bir elma → bir portakal kadar değerli mi?
Bu belirsizlik, değerin sabitlenmesine ihtiyaç doğurdu.
Ve para, bir düzen aracı olarak ortaya çıktı.
Aile Dizimi açısından bakıldığında para:
- basit bir kağıt değildir
- metal bir nesne değildir
Hayatın akışını sürdüren enerjinin somutlaşmış hâlidir.
Bert Hellinger şöyle der:
“Para manevi bir şeydir. Para hayattır. Para olmadan kimse hayatta kalamaz.”
Bu, parayı kutsamak değil;
hayata hizmet eden bir sistemdeki rolünü anlamaktır.
Paranın En Derin Yasası: DENKLEŞME
Bir alışverişte iki taraf da adil hissediyorsa:
- para kalır
- ilişki devam eder
- kazanç artar
Biri fazla alır, biri eksik alırsa:
- akış bozulur
- para kaçar
- iş durur
Bu yüzden:
Paranın kalması “hak edilmişliğe”,
Gitmesi ise “denge bozukluğuna” bağlıdır.
Hizmetin değerinden eksik almak da
değerinden fazla istemek de
sisteme zarar verir.
Bert Hellinger’in Para İçin Kullandığı Metafor
Hellinger şöyle der:
“Paranın bir ruhu vardır.
Adalet ve adaletsizliğe karşı çok duyarlıdır.”
Bu metaforun anlamı:
- Para, dürüst kazanılan yerde kalır.
- Sorumlulukla yönetileni sever.
- Hayata hizmet eden elde çoğalır.
- Hatalı yerden gelmişse oraya geri döner.
“Para harcandığında sevinir” der Hellinger.
Çünkü para durmak için değil, akmak içindir.
Parayla İlişkimizin Çocuk Tarafı
Birçok insan planlarını şöyle erteler:
“İstiyorum ama param yok.”
Bu bir gerçek olabilir.
Ama çoğu zaman bir kaçış kapısıdır.
Çünkü para geldiğinde, insanın yapması gereken tek şey vardır:
Sorumluluk almak.
Ama sorumluluk almak zordur.
- Karar vermek gerekir
- Risk almak gerekir
- Hayatın sorumluluğunu üstlenmek gerekir
Eğer bunlar zor geliyorsa, kişi farkında olmadan çocuk yerine geçer:
- “Biri gelsin bana yol göstersin…”
- “Biri beni kurtarsın…”
- “Biri benim yerime karar versin…”
Ve böylece para gelmez.
Gelse bile kalmaz.
Çünkü bir yetişkinin eline geçmemiştir.
Aile Sistemi ve Para: Gizli Suçluluk
Bazılarının parası olur ama huzuru olmaz.
Bazıları kazanır, sonra kaybeder.
Bazıları sürekli borçlanır.
Aile Diziminde sık görülen sebepler:
- Ailede işlenmiş ama kabul edilmemiş bir suç
- Atalardan taşınan gizli yükler
- Başarılı olmanın “haksızlık” gibi hissettirmesi
- Ailede “benim param var ama onların yok” suçluluğu
Bu suçluluk bilinçli değildir.
Ama paranın kaderini yönetir.
Hellinger der ki:
“Zenginliğin yükünü vicdan azabıyla taşımayı göze alan kişi, zengin kalabilir.”
Para, Bizden Ne İster?
Sadece üç şey:
- Olgunluk
- Sorumluluk
- Denge
Ve para der ki:
- “Sen hazır değilsen ben beklerim.”
- “Yürümeye cesaret edene gelirim.”
- “Hayatı ileri taşıyana akarım.”
Kalan Para (Bert Hellinger’in Özeti)
“Para sevginin sonucudur.
Performansla kazanılır.
Adil olanla kalır.
Hizmet edene geri döner.”
“Para iyi bir şeye harcandığında çoğalır.
Hayata hizmet eden elde bereket bulur.”